افکار بازانجامی اندیشناکی و نشخوارفکری به عنوان سازوکارهایی برای مقابله با عدم تحمل بلاتکلیفی در اختلالات اضطراب منتشر و افسردگی عمده

مقدمه: عدم تحمل بلاتکلیفی را می­توان به عنوان سوگیری شناختی موثر بر چگونگی ادراک، تفسیر و پاسخ فرد به موقعیت­های نامطمئن، تعریف کرد که می­تواند در ارتباط با نشانگان اندیشناکی، اضطراب، نشخوار فکری و افسردگی بررسی شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه­ی عدم تحمل بلاتکلیفی در سه گروه اختلال اضطراب منتشر، اختلال افسردگی عمده و افراد سالم و ارتباط آن با اندیشناکی و نشخوار فکری در نمونه­ی بالینی است. روش­کار: جامعه­ی آماری پژوهش مقطعی-پس­رویدادی، بیمارانی بودند که برای اولین بار به کلینیک تخصصی بزرگمهر تبریز در سال 1390 مراجعه نمودند. 32 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب منتشر، 32 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی عمده و 32 نفرگروه شاهد با نمونه­گیری در دسترس انتخاب و از نظر متغیرهای جمعیت­شناختی با یکدیگر همتا شدند. جمع­آوری داده­ها با مصاحبه­ی بالینی ساختاریافته و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی، پرسش­نامه­های نگرانی ایالت پنسیلوانیا و نشخوار فکری صورت گرفت. داده­ها با نرم­افزار spss نسخه­ی 17 و شاخص­های آمار توصیفی، تحلیل واریانس چندمتغیره و همبستگی پیرسون، تحلیل گردید. یافته­ها:بین افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر و اختلال افسردگی عمده در نمره­ی کل مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی، تفاوت معنی­داری نبود (77/0=p) اما اندیشناکیدر اضطراب منتشر در مقایسه با اختلال افسردگی عمده تفاوت معنی­دار داشت (012/0=p)، نشخوار فکری در افراد مبتلا به افسردگی عمده در مقایسه با اختلال اضطراب منتشر تفاوت معنی­داری داشت (025/0=p). عدم تحمل بلاتکلیفی با اندیشناکی (71/0=r) و نشخوار فکری (58/0=r) رابطه داشت. نتیجه­ گیری:عدم تحمل بلاتکلیفی عامل اختصاصی اختلال اضطراب منتشر نمی­باشد بلکه در آغاز و تداوم افسردگی عمده نیز نقش دارد.